Asielzoekers en infectieziekten
Overal waar veel mensen dicht bij elkaar verblijven, kunnen bepaalde ziekten zich sneller verspreiden. Denk daarbij aan scholen, kinderdagverblijven en ook aan opvanglocaties voor vluchtelingen. Dat geldt met name voor zeer besmettelijke infectieziekten zoals waterpokken en mazelen. Mensen in Zuid-Limburg zijn goed beschermd tegen deze ziekten. De inentingsgraad is hoog, zodat mazelen in onze regio nauwelijks nog kan voorkomen. Bijna iedereen heeft als kind waterpokken doorgemaakt, soms zonder ziekteverschijnselen. Daardoor kan men waterpokken niet meer krijgen.
Bel of mail ons Contact
Schurft en hoofdluis
Scabiës (schurft) en hoofdluis komen bij vluchtelingen en asielzoekers soms voor. Dit heeft te maken met de moeilijke omstandigheden tijdens de vlucht die soms weken of maanden kan duren. Scabiës en hoofdluis zijn goed te behandelen. Besmetting met scabiës is alleen mogelijk bij huidcontact langer dan 15 minuten; een hand geven is geen risico. Besmetting met hoofdluis is alleen via direct haar-haarcontact mogelijk.
Tuberculose
Tuberculose komt in sommige landen vaker voor dan in Nederland. Tuberculose wordt door de lucht overgebracht. De kans op besmetting is kleiner dan bijvoorbeeld bij griep dat op vergelijkbare manier wordt verspreid. Op straat is er, op normale afstand tussen mensen, geen risico op overdracht. De kans dat een vluchteling de ziekte meeneemt naar Nederland hangt samen met het land van herkomst. Asielzoekers worden na binnenkomst door de GGD onderzocht (screening) en zo nodig behandeld.
Andere infectieziekten
Andere ernstige infectieziekten spelen in de dagelijkse omgang met vluchtelingen en asielzoekers geen rol. Dat komt omdat:
- de ziekte niet besmettelijk is voor anderen, zoals malaria;
- de ziekte niet wordt overgedragen door gewone contacten, bijvoorbeeld HIV of hepatitis B;
- de vluchteling al ziek zou zijn geworden voor binnenkomst in Nederland, bijvoorbeeld ebola.
De risico’s voor de omgeving worden ingeperkt
Vluchtelingen en asielzoekers met gezondheidsklachten worden gezien door de huisarts, net als elke Nederlander. Als dat nodig is verwijst de huisarts hen door naar het ziekenhuis. Doordat vluchtelingen en asielzoekers naast screening ook in aanmerking komen voor reguliere zorg, worden de risico’s voor de omgeving extra ingeperkt.